Konya’daki hayvan barınağında başına kürekle vurmuşlardı bir köpeğin .
Bir cep telefonu kamerasına yansıdı bu dehşet anları
Ülke ayağa kalktı .
Oraya koştu hayvan dostları .
Ve barınakta bir soykırımın yaşandığından haberimiz oldu
Günlerce konuştu Türkiye bu hazin tabloyu .
Sonra bir deprem oldu .
Hatta felaket.
Dünya koştu.
Onlar da koştu başlarına kürek yiyen kardeşlerinin yaşadığı memlekete.
Çünkü hayvanlık bunu gerektirirdi.
Geldiler.
O ıslak burunlarıyla enkaz altında kalanların umudu oldular.
Onlarca kişiyi kurtardılar .
İçlerinden biri Meksika’lıydı.
PROTEO
Koruyucu anlamına geliyordu adı .
Neredeyse 10 yaşındaydı .
Adıyaman’da iki kişiyi kurtardı .
Ama bedeni yorgundu, iklim soğuktu ve kendini kurtaramadı Proteo.
Mexico City de başlayan yaşamı Adıyaman’da sona erdi .
Guatemala, Ekvador ve Haiti deki kahramanlıklarına bir yenisini daha ekleyerek cennetin kapısını araladı .
Proteo devlet töreniyle uğurlandı ülkesinde .
Hem de meslektaşlarının havlamalarıyla.
Tam da bir kahraman gibi.
Ve o törende “Havlama sesin sustu; onu artık duyamayacağım” diyen Márquez, dostuna şu sözlerle veda etti:
“Gidişin için çok üzgünüm sevgili dostum. Öbür dünyada kim varsa, şimdi onlar için koş ve onları kurtar.”
AHBAP..
Haluk Levent tarafından kurulan yardımsever bir sivil inisiyatif.
Depremden önce binlerce insanın yardımına koştu .
Deprem oldu, enkazın altındakiler için umut oldu .
Sonra birden tu kaka oldu.
Neden ?
Devlet otoritesini sarsmış..
Sonra .
Yardıma giderken, yardıma muhtaç hale düştü AHBAP.
Önce iletişim ağları kapandı.
Yetmedi ağızları kapatılmaya çalışıldı.
Ekrandan, Kürsüden, Camiden aforoza uğradı.
Çünkü çavuşu yoktu AHBAP’ın.
Başına gelenlerin tümü de ondandı.
Onlar bu ülkenin gönüllü askerleri olmayı tercih etti .
Talimatsız ve rütbesiz koştular cepheye .
Ne var ki hepsi bir Proteo etmedi.
Kahraman gibi değil , hain gibi muamele gördü AHBAP..
Proteo ve AHBAP.
İkisi de aynı savaşta yer aldı.
Biri Meksika’da kahramanlık nişanı aldı, diğeri Türkiye’de nişan tahtasına kondu.